اين خط شريف از آن بنانست
وين نقل حديث از آن دهانست
اين بوي عبير آشنايي
از ساحت يار مهربانست
مهر از سر نامه برگرفتم
گفتي که سر گلابدانست
قاصد مگر آهوي ختن بود
کش نافه مشک در ميانست
اين خود چه عبارت لطيفست
وين خود چه کفايت بياست
معلوم شد اين حديث شيرين
کز منطق آن شکرفشانست
اين خط به زمين نشايد انداخت
کز جانب ماه آسمانست
روزي برود روان سعدي
کاين عيش نه عيش جاودانست
خرم تن او که چون روانش
از تن برود سخن روانست